واحد پول ملي

واحد پول ملي تومن اولسون ياخشي دير

بو واحدين سس لري قولاق لارا تانيش دير

چوخلي چاغدان بو واحد ديللرده ديلله نيب دي

بوتون ايران ايچينده بو واحد ديلله نيب دي

نييه آييري بير سوزي بونون يئرينه قوياق

نييه آييري بير آدي ياخشي يئرينه سالاق

تومان بللي اولونموش ايرانلييا بللي دير

چوخ دا اسكي چاغلاردان بئيين لرده سسلي دير

ايران دا پول واحدي تومان اولوب اومان دير

مقدمه

قبل از قرن هفدهم ، علم و فلسفه با يگديگر در قلمرو معارف بشري مورد تحقيق واقع مي شدند و مرز مشخصي ميان آن دو وجود نداشت ، تا آنكه در دوران رنسانس ، فرهنگ اومانيسم زمينه هاي شناخت مسائل اجتماعي را از طريق عقل و تجربه به وجود آورد ؛ اين روند در خلال قرن هفدهم آنچنان شتاب يافت كه باعث شد در ابتداي قرن هجدهم زمزمه ي استقلال و جدايي علوم اجتماعي از فلسفه آغاز شود ؛ و پديدۀاستقلال و انفكاك علوم اجتماعي از فلسفه نيز به طور طبيعي اين انديشه را نمودار ساخت كه پديدۀ اجتماعي ويژگي هاي منظمي دارند و قانون حاكم بر رفتار اجتماعي همانند قانونمندي حاكم بر جهان ماده و طبيعت است .
در مورد اقتصاد هم ، انديشمندان اقتصادي معتقد بودند كه فعاليت هاي انسان در توليد ، توزيع و مصرف تابع قوانين طبيعي است كه بايد آنها را شناخت تا آنكه بتوان روابط علمي بين پديده هاي اقتصادي را تبين كرد . از آنجا كه اين قوانين طبيعي است پس ، مناسب ترين قوانيني هستند كه مي توانند تعادل به وجود آورند ، به شرط اينكه در وضعيت طبيعي و آزادبكار روند و دولت يا اخلاق يا دين ، در عملكرد آنها دخالتي نكنند . بنابراين پديده هاي عيني اقتصادي و رفتار هاي انسان عاقل اقتصادي در صحنه اقتصاد ، همانند ديگر رخداد هاي فيزيكي ، تابع رابطه علمي مشخص است و با روش تجربه قابل ملاحظه و بررسي است . واقعيت اين است كه پيدايش رفتار هاي اقتصادي ، تصادفي و اتفاقي نيست ، بلكه نظام علّي و معلولي بر آنها حاكم است ؛ به گونه اي كه مي توان در سايه رابطه عليت ، اين رفتار ها را تفسير كرد ؛ ولي نبايد از نظر دور داشت كه يكي از اجزاء علت تامه و اين رفتار ها و رخدادهاي عيني اراده و اختيار انسان است . رابطه اقتصادي در جامعه الزاما"در چهارچوب يك نظام اقتصادي ، مشكل مي گيرد و نظام اقتصادي هم بدون « جهت » و « هدف » پذيرفته نيست و « بايد » هاي كه « جهت » و « هدف » نظام اقتصادي را تبيين مي كنند ؛ « بايد » هاي مباني ناميده مي شود .

در حال حاضر ايران از نظر اقتصادي رشد چشم گيري كرده است ولي هنوز هم بعضي موانع وجود دارد كه باعث از بين رفتن سرمايه هاي ارزشمند بسياري مي شوند كه مي توان به ورود روز افزون كالاهاي خارجي ، بي ثباتي در امر صادرات كالا ، نداشتن سرمايه  كافي براي كارخانجات تازه ، آگاهي كم مردم مصرف كننده از وضعيت اقتصادي كشور و حتي جهان و... اشاره كرد .

 همه ما شاهد آن هستيم كه مردم ايران براي كشور هايي مانند چين ، ژاپن و... يك مصرف كننده ي دائمي است و اين به از بين رفتن سرمايه كشور و ركود اقتصادي بيشتر كارخانجات داخلي مي انجامد .

 مردم ايران تقريبا از 40 سال پيش به واردات كالا هاي خارجي روي آورده اندو در آن اوايل از همين كالاي خارجي الگو برداري مي كردند و با كمي توسعه ي آن دست به توليد انبوه مي زدند و اين واردات كالا در آخر وضعيت اقتصادي كشور را متحول مي كرد و شروعي براي پيشرفت در اين زمينه بود ولي در طي يك دهه ي اخير علاقه مندي به كالا هاي خارجي و بي توجه ي به كالا هاي ساخت داخل از جانب مردم به اوج خود رسيده است  و از اين طريق اولا جيب سرمايه داران خارجي و ثانيا دلال هاي سود جو پر مي شود و در آخر زماني كه ركود اقتصادي تمام كارخانجات داخلي را فرا گرفت مردم تقصير را بر سر وزيران و مسولان و در نهايت رييس جمهور مي اندازند ولي به نظر من خودمان مقصر هستيم .